Alinker getest door Ellie van Setten

Ellie van Setten heeft een dag de Alinker uitgeprobeerd in Amersfoort. Hieronder vind je haar verslag dat ze op haar blog heeft www.authentist.nl heeft geschreven.

Ellie: “Ik heb onder andere autisme en HSD (hypemobiliteitssyndroom). Ik schrijf over hoe deze labels invloed hebben op mijn leven, maar het niet bepalen. Labels definiëren niet wie ik ben! Ik ben Ellie en ik ben een authentist, op zoek naar een leuk leven ondanks mijn beperkingen.”

Getest: de Alinker loopfiets

Een Alinker? Wat is dat? Twee weken geleden had ik zelf ook geen idee. Tot ik op mijn zoektocht naar een mobiliteitshulpmiddel, ‘loopfiets’ Googlede. Ik zag een plaatje van een gele driewielige fiets zonder trappers, die er eigenlijk best cool uitzag; dit bleek een Alinker te zijn. De Alinker is een gele loopfiets met drie wielen, twee grote voor en een klein wiel achter. Er zit een sportief stuur op, waar eventueel nog een mandje aan vastgemaakt kan worden. Je kan hem gebruiken door te steppen met één been, of door te lopen met twee benen.

Omdat de Alinker best duur is kon ik hem niet zo even aanschaffen. Het is in sommige gevallen wel mogelijk om hier een vergoeding voor te krijgen vanuit de zorgverzekering, maar niet zonder indicatie van een arts en dit is ook weer afhankelijk van de regels van de verzekeraar. Een loopfiets is dus niet zomaar geregeld (Ik sta al op de wachtlijst voor een arts). Gelukkig is er ook de mogelijkheid om de fiets eerst uit te proberen door hem te huren bij Vierfiets in Amersfoort. Dit kan voor een dag of een week. Omdat Amersfoort best een eindje reizen is heb ik de fiets eerst voor een dagje gehuurd (voor 15.50 euro).

Op naar Amersfoort…

Vierfiets zit in Amersfoort tegenover het station, maar door de parkeerruimte is het ook goed met de auto te bereizen. Bij aankomst kreeg ik veel uitleg over de fiets, mocht ik binnen proberen en werd de fiets goed voor me afgesteld. Daarna gingen we de stad in. Het eerste stukje ging heuvel af, dus ik was lekker snel beneden bij het centrum. Ik moest zelfs af en toe wachten op mijn vriend, wat meestal andersom is. Na een lunchstop bij de MacDonnalds (want glutenvrije patat) gingen we naar museum Flehite, een geschiedenis- en kunstmuseum. Ik heb voornamelijk veel last van lopen-staan-lopen-staan etc. wat je veel in een museum of winkels doet, dus ik wou de fiets graag testen waar hij voor bedoeld is. Gelukkig had Lief hier geen enkel probleem mee aangezien hij dol is op museums.

Naar het museum

Bij het museum aangekomen liepen we letterlijk tegen de eerste hindernis aan. Om naar binnen te kunnen moest je normaal een trap op. Gelukkig was er ook een aparte ingang voor rolstoelen en groepen, maar daarvoor moest je aanbellen. Het personeel was ook heel vriendelijk en behulpzaam en de fiets mocht zonder opmerkingen gewoon mee naar binnen. Hij paste in de centrale lift en zo kwamen we als nog bij de balie. We gingen eerst naar een tentoonstelling over de bevrijding op de bovenste verdieping. Deze was niet bepaald toegankelijk helaas, het was echt een doolhof met hele krappe bochtjes, en een gedeelte kon ik niet zien doordat de Alinker niet op het kleine rolstoel-liftje paste. Achteraf gezien had ik hem misschien kunnen inklappen, maar dan moest ik er af en er naast staan op het lift plateau, wat me best eng leek.

Daarna gingen we naar de kunst-collectie, dit vond ik wel erg leuk om te zien. De tentoonstelling was wat ruimer opgezet gelukkig. Helaas kon ik wel weer een deel niet bereiken door de te kleine rolstoel-lift. Toen heeft mijn vriend maar even op de Alinker gepast en heb ik een stukje gelopen. Tenslotte bekeken we nog de tentoonstelling over de geschiedenis van Amersfoort. Ik was toen eigenlijk al best moe. Ik miste de steun in mijn rug, en ben stiekem even op een bankje gaan liggen tot mijn vriend ook klaar was. De Alinker paste wel in de ruimte van het invalidentoilet, dat was handig, omdat er verder geen slot op de fiets zit wilde ik hem niet onbeheerd achter laten.

De stad in met de Alinker

Na het museum gingen we nog even Amersfoort bekijken. Ik moet zeggen, het is een leuke stad, maar wel aardig heuvelachtig. Tevens kwam ik er ook weer achter hoe toegankelijkheid niet altijd vanzelfsprekend is. Ik moest vaak over de weg omdat er bijvoorbeeld een horecazaak een terras had gebouwd op de stoep, of er een auto stond geparkeerd. Mijn vriend wilde nog graag naar een munt-winkel, een klein zaakje waar ik niet naar binnen kwam. Nou was het ook 30 graden buiten en ik was moe, dus ik ben neergestreken op een terrasje in de schaduw.

Na nog een klein rondje door de binnenstad langs de grachten en het Mondriaan-huis, gingen we weer richting het station. Nu moesten we dus weer de heuvel op bij het station. Steppend ging dit het beste omdat je dan iets meer af kan zetten. Wel hielp mijn vriend me een beetje mee door een arm om mijn middel te slaan.

Hieronder een kort actie filmpje (inclusief special-effects door de langsrijdende brommers):

Mijn Evaluatie

Ik was behoorlijk moe toen we weer terug waren, ik kon echt merken dat ik veel had gedaan. Dit is een voordeel omdat je actief bezig bent wat natuurlijk goed is voor je conditie, maar ook een nadeel omdat ik niet zo veel energie heb. Om energie te sparen heb ik waarschijnlijk toch een ander hulpmiddel nodig. Wat positief was is dat ik minder pijn had in mijn benen en voeten aan het eind van de dag vergeleken met andere uitjes. Wel had ik dan weer last van mijn kont van het zadel, maar ja dat is ook wennen. Sowieso denk ik dat ik het langer zou moeten proberen om de techniek echt goed onder de knie te krijgen, dan zou het misschien ook wel energie schelen te opzichte van lopen. Om dit goed te kunnen inschatten zou ik de fiets langer moeten proberen. Ik realiseer me dat ik ook heel goed loop ten opzichte van anderen die hier meer moeite mee hebben. Wanneer het lopen zelf lastig gaat is de Alinker ideaal denk ik.

Ik blijf de Alinker een cool hulpmiddel vinden omdat je op het eerste gezicht niet ziet dat het een hulpmiddel is

Een groot pluspunt van de Alinker is dat je op ooghoogte bent, je kan hierdoor alles goed zien in museums, als je overal kan komen tenminste (maar dat hangt meer van het museum af natuurlijk). Voor mij is het niet hét hulpmiddel waar ik naar op zoek ben om dagjes uit te kunnen volhouden, daarvoor duurt een dag te lang en is mijn energie hoeveelheid te klein. Wel lijkt een Alinker me handig met winkelen, bijvoorbeeld in de IKEA. Dan kan ik overal heen en worden mijn benen toch ontlast. Ik blijf de Alinker een cool hulpmiddel vinden omdat je op het eerste gezicht niet ziet dat het een hulpmiddel is. Mijn zoektocht gaat voor nu dus nog even verder. Ik ben bang dat een rolstoel misschien soms toch nodig is. Het rondcrossen op de Alinker door Amersfoort was in ieder geval een hele beleving!

Samenvatting:

Zou jij de Alinker willen uitproberen?